U osób z cukrzycą mogą występować takie same choroby skóry, jak u osób bez cukrzycy. Niekiedy jednak mogą pojawić się u nich specyficzne zespoły dermatologiczne, charakterystyczne dla źle kontrolowanej cukrzycy.

„Sucha skóra”, będąca często wynikiem źle kontrolowanej cukrzycy, wywoływana jest odwodnieniem. Oznacza to, że chory nie ma wystarczającej ilości płynów w tkankach ciała. Objaw ten łagodzi się, stosując płyny zawierające lanolinę. Naturalnie, konieczna jest poprawa kontroli cukrzycy.

Cukrzyca zwiększa skłonność do skórnych infekcji bakteryjnych i grzybiczych. U chorych obserwuje się np. drożdżycę skóry i błon śluzowych, grzybicę skóry i płytek paznokciowych stóp, czy też ropne choroby skóry. Większa podatność skóry na zakażenia grzybami lub bakteriami jest związana z jej odwodnieniem, zwiększonym stężeniem glukozy we krwi, a także z mniejszą odpornością osób z cukrzycą. Dlatego w zapobieganiu i leczeniu infekcji skórnych należy przede wszystkim dążyć do optymalnego wyrównania cukrzycy. Poza tym stosuje się odpowiednie leki przeciwgrzybicze i przeciwbakteryjne.

Kępki żółte (żółtaki) są to grudki lub guzki barwy żółtej lub żółtopomarańczowej. Mogą występować wokół oczu, w okolicy przedgoleniowej lub też w okolicy łokci. Najczęściej ich obecność związana jest z dużym stężeniem cholesterolu i triglicerydów we krwi. Zmiany te mogą ustąpić po uzyskaniu prawidłowej kontroli glikemii i zmniejszeniu zawartości tłuszczów we krwi w wyniku zastosowania diety niskotłuszczowej i niskocholesterolowej. Niekiedy konieczne może być podanie leków zmniejszających stężenie cholesterolu i triglicerydów.

Najbardziej specyficznym schorzeniem skóry u osób z cukrzycą jest obumieranie tłuszczakowate skóry, zwane też martwicą tłuszczakowatą. Jest to stosunkowo niegroźny zespół chorobowy, ale może powodować zniekształcenia ciała. Z niewiadomych przyczyn pojawia się częściej u kobiet (zwłaszcza nastolatek) niż u mężczyzn. Uważa się, że martwica tłuszczakowata jest wynikiem zapalenia skóry, które powoduje jej ścieńczenie, odbarwienia i pomarszczenie. Objawy te zdarzają się, gdy uszkodzona zostaje warstwa tłuszczu zawarta w skórze. Na początku skóra przybiera różowe lub czerwone zabarwienie, potem staje się błyszcząca i napięta, podobnie jak skóra jabłka. Zasadniczo zmiany te są niegroźne i niebolesne, mogą jednak budzić obawy chorego. Zaburzenia barwy skóry często ustępują, choć może to trwać bardzo długo, nawet lata. Z drugiej strony istnieje jednak pewne niebezpieczeństwo, że może dojść do uszkodzenia zajętej części ciała, owrzodzeń i zakażeń.

Nie ma satysfakcjonującego sposobu leczenia martwicy tłuszczakowatej. Maści są w zasadzie nieskuteczne, chociaż w niektórych przypadkach obserwowano poprawę po zastosowaniu maści steroidowej. Aby ukryć plamy na nogach można ewentualnie stosować kryjące kosmetyki. W bardzo ciężkich przypadkach, na szczęście rzadkich, konieczny może okazać się przeszczep skóry. Naukowcy prowadzą badania nad nowymi metodami leczenia martwicy tłuszczakowatej, jednak prace te jeszcze ciągle nie wyszły poza etap doświadczeń.

W przypadku oporności na insulinę pojawiają się czasem zmiany polegające na ściemnieniu i pogrubieniu skóry. Zjawisko to zwane jest rogowaceniem ciemnym. Zwykle jest to problem kosmetyczny, ale jeśli występuje u osób bez cukrzycy, może być wskazówką, że schorzenie to pojawi się kiedyś w przyszłości.