Cukrzyca typu 2 często bywa następstwem otyłości lub z nią się kojarzy. Ma ona pozornie przebieg stabilny; nie wykazuje skłonności do rozwoju śpiączki ketonowej, poddaje się leczeniu tylko dietą lub dietą i doustnymi lekami hipoglikemizującymi. Rzadko potrzebne jest leczenie insuliną. Niekiedy cukrzyca tego typu nie kojarzy się z otyłością (cukrzyca typu 2 bez otyłości). W niektórych rodzinach cukrzyca taka zdarza się często, wskazując na wyraźne podłoże genetyczne.

Cukrzyca typu 2 rozpoczyna się nieraz bez objawów, które mogłyby alarmować chorego o zachorowaniu, tak jak zdarza się to w ostrych chorobach (np. o zapaleniu miazgi zęba świadczy gorączka, ból, zapalny obrzęk dziąsła). Początek cukrzycy jest wtedy trudno uchwytny. Trwająca kilka lat, nierozpoznana z braku objawów choroba występuje zwłaszcza u osób w wieku dojrzałym lub starszych. Tego rodzaju cukrzycę nazywano dawniej cukrzycą utajoną.

Bezobjawowy początek i przebieg choroby z jednej strony są w jakiś sposób korzystne, gdyż brak odczuwalnych objawów ułatwia życie. Z drugiej strony jest to zjawisko niebezpieczne, ponieważ brak wczesnych sygnałów choroby może opóźniać właściwe leczenie, być przyczyną poważnych powikłań, takich jak: zaburzenia wzroku, uszkodzenie nerek, serca, naczyń krwionośnych i innych narządów, a także prowadzić do lekkomyślnej samooceny choroby jako lekkiej i nieważnej. Dlatego tak ważne jest okresowe badanie stężenia glukozy we krwi u osób bez objawów, zwłaszcza gdy pochodzą z rodzin, w których stwierdzono cukrzycę. W leczeniu tej postaci cukrzycy wystarczy często sama dieta lub dieta i doustne leki zmniejszające stężenie glukozy we krwi (hipoglikemizujące).

Cukrzycę typu 2 nazywamy „wielkim fałszerzem”. Występuje ona w postaci zespołu typowych objawów (ogólne osłabienie, zwiększenie apetytu, chudnięcie, zwiększenie pragnienia, zwiększenie wydalania moczu, ograniczone infekcje, stany zapalne i swędzenie, szczególnie pochwy i sromu, odbytu, skóry), które zawsze powinny stanowić wskazówkę, że konieczne jest badanie stężenia glukozy we krwi i w moczu.