W około połowie przypadków rozpoznanie cukrzycy ustala się dopiero wtedy, kiedy choroba ta się nasili albo objawy wywoła inna dodatkowa choroba, leki lub stres. Nierzadko cukrzycę typu 2 rozpoznaje się przypadkowo, oznaczając stężenie glukozy we krwi z innych niż objawy tej choroby powodów, np. ze względu na występowanie czynników zagrożenia cukrzycą (np. pojawienie się cukrzycy w rodzinie badanego).

Cukrzyca typu 2 pozostaje często bezobjawowa i niewykryta. W taki skryty sposób wpływa ona szkodliwie, zwiększając np. zapadalność na zawał serca, udar mózgu i inne choroby, ponieważ nie jest leczona. Tę sytuację muszą zmienić lekarze i samo społeczeństwo.

Cukrzycę typu 2 można określić jako chorobę, która nosi maskę, przebiera się w inną postać. Do masek, za którymi kryje się ta choroba, należą:

- Objawy skórne - świąd skóry, szczególnie w okolicy narządów płciowych, świąd pochwy, czyraki, czyrak gromadny, pleśniawki jamy ustnej, grzybica paznokci, złe gojenie się ran, wykwity zależne od nagromadzenia tłuszczów w skórze (powieki) - ksantomaty, wypadanie włosów.

- Objawy ginekologiczne - zapalenie bakteryjne pochwy, grzybica pochwy, zaburzenia miesiączkowania.

- Impotencja (z powodu niedomogi wzwodu prącia) - często pojawia się po wielu latach trwania cukrzycy jako uszkodzenie unerwienia ciał jamistych prącia, ale może być także pierwszym objawem cukrzycy.

- Zaburzenia ze strony układu nerwowego - drętwienie, pieczenie, palenie, brak czucia w skórze, zwłaszcza palców dłoni i stóp, nasilające się kurcze mięśni łydek (w nocy), niedowład jednego z nerwów.

- Zmęczenie, osłabienie - jest to objaw mało swoisty, ale na pewno najwcześniejszy i najbardziej powszechny.

- Zamazane widzenie - jest wynikiem przenikania glukozy do soczewki, zmienia to jej kształt, zamazuje ostrość widzenia. Dolegliwość ta zanika, ale powoli, po wdrożeniu leczenia.

- Problemy położnicze - każda nieudana ciąża powinna stanowić wskazanie co najmniej do wykonania testowego badania tolerancji glukozy z podaniem 75,0 g glukozy doustnie.