Farmakoterapia cukrzycy jest bardzo zróżnicowana. Cukrzyca typu 1 bezwzględnie wymaga intensywnego leczenia dietą, insuliną oraz często lekami dodatkowymi. W cukrzycy typu 2, która stanowi w Polsce około 90% przypadków cukrzycy, prym wiodą zalecenia żywieniowe i leki doustne. Według obecnie obowiązujących algorytmów, lekiem pierwszego wyboru jest w tej formie cukrzycy metformina i inne farmaceutyki zwiększające wrażliwość tkanek na insulinę. Następnie przechodzi się do leczenia skojarzonego, dołączając pochodne sulfonylomocznika, inhibitory glukozydaz jelitowych, tiazolidinediony. Po wyczerpaniu tych możliwości sięgamy po insulinę, którą także można stosować w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym.

Leczenie cukrzycy jest działaniem medycznym i opiekuńczym. Pacjent jest bardzo ważnym partnerem i powinien mieć wiedzę, motywację oraz odpowiednią osobowość mobilizującą go do kontroli „swojej” cukrzycy. Zadaniem lekarza jest przygotowanie chorego do prowadzenia leczenia ukierunkowanego na osiąganie optymalnych efektów. Należy więc pogłębiać wiedzę pacjentów w sposób profesjonalny. Pacjenci w ten sposób stają się świadomymi partnerami w całym planie leczenia.

Metody leczenia cukrzycy są coraz lepsze, niemniej jednak ryzyko narządowych powikłań jest duże. Nic dziwnego, że w większości krajów Europy Zachodniej choroba ta pochłania ponad 8% budżetu służby zdrowia. Wszystkie te fakty jednoznacznie wskazują na potrzebę nowych rozwiązań i zastosowań nowych metod dla polepszenia jakości wyników prewencji i leczenia.