Każdy chory powinien obserwować się pod kątem objawów, które sygnalizują zmniejszenie zawartości glukozy we krwi lub zapowiadają jego nadchodzenie. Mogą to być przeróżne odczucia, które każdy może poznać, jeśli prowadzi samokontrolę, i które znikają po spożyciu 2-5 łyżeczek cukru.

Osoby przyjmujące preparaty insuliny powinny wiedzieć, kiedy działanie tych preparatów jest najsilniejsze. W tych właśnie porach dnia brak posiłku najłatwiej i najczęściej powoduje hipoglikemię.

Znajomość czasowego „harmonogramu” działania czyli początku, wpływu maksymalnego oraz zakończenia działania wstrzykiwanych preparatów insuliny lub jej analogów oraz składu posiłków spożywanych po zastrzyku ułatwia odniesienie powstawania poinsulinowej hipoglikemii do sposobu insulinoterapii oraz diety.

Zatem hipoglikemie powstające przed południem, 2-4 godz. po śniadaniu najczęściej wywoływane są przez szybkie preparaty insuliny w obojętnym roztworze (insuliny lub analogi R). Insulina cynkowo-protaminowa, izofanowa (N lub NPH) najczęściej powoduje hipoglikemię 5-6 godz. od chwili wstrzyknięcia.

Mieszanki insulinowe (insulina szybka plus insulina NPH) mogą powodować hipoglikemię zarówno wcześniej, np. w 2-4 godz. po wstrzyknięciu (działanie insuliny szybkiej w mieszaninie) lub też później, np. 5-6 godz. po wstrzyknięciu (działanie drugiego składnika mieszaniny - insuliny NPH). Może to być np. druga połowa nocy po wstrzyknięciu mieszaniny wieczorem. Preparaty wolnych analogów insuliny jak Lantus lub Levemir mają małe ryzyko powstania poinsulinowej hipoglikemii.

Trzeba też zawsze mieć na uwadze czynniki, które mogą wpłynąć na stężenie glukozy we krwi. Tak więc np. wiosną i w lecie, kiedy zwiększa się aktywność fizyczna, łatwiej może dojść do hipoglikemii. I odwrotnie, jesienią i zimą ograniczenie aktywności sprzyja zwiększeniu stężenia glukozy we krwi i w moczu.

Do wystąpienia hipoglikemii może też prowadzić zbytnie przeciążenie pracą fizyczną i obowiązkami, brak apetytu, dodatkowe choroby układu pokarmowego w połączeniu z nieprzestrzeganiem diety, ograniczeniem spożycia lub wchłaniania pokarmów. Wpływowi tych wszystkich czynników można przeciwdziałać, odpowiednio przystosowując dawki insuliny.